«با من بخوان به فریاد»

قبل از بحث در مورد داستان آرکام نایت لازم به ذکر است که متن ما اسپویل های داستانی هم دارد!داستان آرکام نایت چیزی مابین دو قسمت قبلی است. بهتر از تیمارستان،اما نه بهتر از شهر آرکام.سازندگان در راک استدی همیشه اثبات کرده اند که می توانند پارا کلیشه ها فراتر گذاشته و درحد یک مقلد خوانده نشوند.به همین خاطر از مرگ شخصیتی چون جوکر هم ابایی نداشتند.برای پر کردن خلا جوکر آن ها دو آنتا گونیست را درمقابل بتمن قرار داردن.دیگرامن هم هستند،اما صرفا برای کم نشدن ما موریت های جانبی اند.رید لر هم مثل همیشه با چالش هایش که این بار از بتموبیل هم برای حلشان استفاده می شد حضور دارد.دو آنتاگونیست ما اسکر کرو یا همان مترسک(scarecrow)و نماد بازی یعنی آرکام نایت هستند.آرکام‌ نایت با بهتی که پس از مشخص شدن هویتش که همان جیسون تاد یا رابین دوم است،دیگر آن بزرگی قبلی خودش را ندارد.نقطه ضعف بزرگ هم به نظرم پایان کار و عوض شدن نا گهانی عقیده و رای جیسون و آزاد سازی بتمن از دست اسکر کرو است.هر چند با نشان دادن پایان ذهنی بازی و به سبک فیلم های نوآر دیوید فینچر یا خود نولان و چیزی شبیه فیلم خیزش شوالیه‌ی کمی توانست مخاطب را آرام کند.به خصوص این که ما را در پایان آخر بازی مجبور به تئوری پردازی می کند.اما با تمام این ها به نظر ضعف اصلی داستان این نسخه که در بازی های قبلی خیلی کم رنگ تر بود تقلید بیشتر سازندگان از فیلم وکامیک بتمن بود.آن ها داستان کلیشه ای مسمومیت شهر توسط مترسک وهمچنین نوع شکست وی را از آغازبتمن و پایان بازی را به گونه ای نسبی از بتمن خیزش شوالیه وام گرفتند.کارکتر آرکام نایت با آن که دیالوگ های قدرتمندی دارد از کامیک ها می آید و البته به نظرم پایان خوبی ندارد.حداقل پایانش به تشخص چیزی که از راک استدی می شناسیم نیست.با همه ی او صاف پرداخت شخصیتی و روایت داستانی راک استدی بی نظیر است وهیچ گاه مخاطب را کسل نمی کند.نقطه عطف های بزرگی هم در داستان وجود دارد.بدون شک در گیری ذهنی بتمن با جوکر که ناشی از آلودگی وی در نسخه‌ی دوم

بود؛به سبک فیلمی همچون باشگاه مشت زنی فینچر ساخته شده و به واقع در بازی سه آنتاگونیست خلق کرده اما این نظری که جوکر زنده است در بازی کاملا رد شده است و صرفا بتمن باید جوکر ذهن خود را شکست دهد. مورد بعدی هم فاش شدن هویت بتمن است که شاید زیر بنای آن پایان باز به سبک فیلم نولان را تشکیل داده باشد و در واقع آن هم امنیت کسانی است که بروس دوست دارد.در هر صورت سازندگان توانستند با سم های اسکر کرو درواقع دوراهی های ذهنی زیادی برای مخاطب درست کنند اما به نظر من خیلی به سبک کامیک نزدیک شدند و این همان چیزی که ما در نسخه های قبلی و به خصوص شهر آرکام کم تر میدی دیم و فکر می کردیم راک استدی دنیای تار بتمن را قرار است به شیوه‌ی خودش(مثل کاری که نولان)کرد به پایان برسد اما این اتفاق کم تر رخ داد.اما هرچه باشد باید گفت که داستان این نسخه هم در جای خود فوق العاده است.